វត្ត វបុលត្ថារាម ស្ថិតនៅក្នុងភូមិ រំចេក៤ សង្កាត់រតនៈ ក្រុងបាត់ដំបង ខេត្តបាត់ដំបង ខាងកើតជាប់ (ជាប់ផ្ទះប្រជាជន២គ្រួសារ )ខាងលិចជាប់ថ្នល់ ខាងត្បូង .ជើងជាប់ផ្ទះអ្នកស្រុក មានផ្ទៃដីសរុប៤៨២៩៦ ម៉ែត្រការេ មានចំម្ងាយប្រមាណជា៥០០ ម៉ែត្រ ពីសាលាខេត្តបាត់ដំបង ឈ្មោះផ្លូវការហៅថាវត្ត វបុលត្ថារាម ឈ្មោះហៅក្រៅ(វត្តកណ្ដាល )ត្រូវបានកសាងឡើងប្រហែលជាក្នុងឆ្មាំ១៨១៣ ដោយព្រះគ្រូចៅអធិការដែលយើងពុំអាចដឹកបានព្រះអង្គបានចលនាពុទ្ធបរិស័ទក្នុងភូមិកាប់ឆ្ការព្រៃសាងសង់បានជាសាលាបុណ្យ១ខ្នងធ្វើអំពីឈើប្រក់ស្លឹកនិងកុដិតូចៗ បានមួយចំនួន ។

ហេតុដែលនាំឱ្យហៅថា វត្តកណ្ដាល ដោយផ្អែកលើទឹកចិត្តវត្តស្ថិតនៅចំកណ្ដាលនៃវត្តពីរគឺ វត្តពោធិ៍ក្នុង និងវត្តសង្កែ នូវអមសងខាង ឬ ហៅម៉្យាងទៀតថាវត្តថ្មី ។លុះមកដល់ឆ្នាំ ព.ស ២៤៦២ គ.ស១៩១៨ ទើបបានដឺងច្បាស់ថា ព្រះចៅគ្រូវិសុទ្ធិវង្សា ឧបជ្ឈាយ៍ ឈុន ព្រះវិន័យធម៌ សំ ,ព្រះមហា យឿន ព្រះបាឡាត់ ស៊ូ ថ្លាង ,ជាអ្នកគ្រប់គ្រងនិងដឹកនាំពុទ្ធបរិស័ទកសាងព្រះវិហារ ។ពីឆ្នាំ ១៩១៨ ដល់ឆ្នាំ ១៩៦៦ វត្តនេះគឺមានភាពរីកចំរើនជាខ្លាំងនិងមានការសហការជាមួយលោក ឧញ៉ាមហាផលាសម្បត្តិ អ៊ាប ហេវ ឧកញ៉ាឧត្ដមបំរុងរដ្ឋ សោ ហឺ ស្នាព្រះហស្ថ និងស្នាដៃមានកុដិមាន ១៧ សាលាបាលី ១ សាលាឆាន់ ៤ ខ្នងនិងរោងបាយ១ ប្រាង្គ១ និងចេតិយ៍ធំៗចំនួន៣និងកសិណ១ បង្កន់១២បន្ទប់ព្រមទាំងរបងខ្លោងទ្វារ ផ្លូវ ជាដើម។ល។
ពីឆ្នាំ១៩៦៦ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៥ តពីព្រះបាឡាត់នាម ស៊ូ ថ្លាង មានព្រះសង្ឃចំនួន ៤ អង្គទៀតដែលបានគ្រប់គ្រងទីអារាមនេះបន្តបន្ទាប់គ្នា គឺព្រះនាម អាត់(១៩៦៦ .១៩៦៨ ) ពី១៩៦៨ .១៩៧៥ ព្រះនាមសូរ ជិត (ព្រះនាម ហែម បាន ព្រះនាម សួន ប៊ុន ជឿន ជាតំណាងអោយព្រះគ្រូ សូរ ជិត )ព្រោះព្រះ សូរ ជិត លោកជាគ្រូចៅអធិការវត្តគរ ព្រហអង្គបាននិមន្តមកមើលការខុសត្រូវតាមការចាត់តាំងរបស់គណៈសង្ឃលោកបានចលនាពុទ្ធបរិស័ទជិតឆ្ងាយកសាងបាន ប៉ាឆា ១ ខ្នងធ្វើអំពីបេតុង ។ បញ្ជាក់សម័យកាលនេហពុំសូវមានភាពរីកចំរើនទេ ព្រោះមានអធិករណ៍ជាច្រើនបានកើតឡើង ។
អំឡុងឆ្នាំ ១៩៧៥ ដល់ ១៩៧៩ ទីសេនាសនៈផ្សេងៗ នៅក្នុងវត្តនេះទាំងអស់ត្រូវបានពួនបនប្រល័យពូជសាសន៍ ប៉ុល ពត ទុកជាកន្លែងឃុំឃាំងមនុស្សសួរចំលើយធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរថែមទៀត ។កុដិមួយចំនួនត្រូវបានដាក់អ្នកទោសនិងព្រះវិហារជាកន្លែងធ្វើទារុណកម្មនិងសួរចំលើយ និង សំណង់មួយចំនួនត្រូវបានបំផ្លាញ។

ក្រោយថ្ងៃរំដោះ៧មករា ១៩៧៩ ក្រោមការដឺងនាំរបស់រណសិរ្ស សាមគ្គីសង្រ្គោះជាតិកម្ពុជា បច្ចុប្បន្នរណសិរ្សសាមគ្គីអភិវឌ្ឍន៍មាតុភូមិកម្ពុជានិងគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ព្រះពុទ្ធសាសនាត្រូវបានបង្កើតឱ្យមានព្រះសង្ឃឡើងវិញ ។នៅឆ្នាំ១៩៨០ ដល់១៩៨៩ ស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់កងទ័ពវៀតណាម និងទ័ពកម្ពុជាឆ្នាំ១៩៨៩ ទើបប្រគល់មកអោយមកព្រះសង្ឃគ្រប់គ្រងវិញលោកតាអាចារ្យនិងប្រជាពុទ្ធបរិស័ទបាននាំគ្នាចូលមករៀបចំវត្តហើយបាននិមន្តព្រះអនុគណស្រុកបាត់ដំបងព្រះនាម អ៊ុក មុត ជាអ្នកមើលការខុសត្រូវមួយរយៈដើម្បីពុទ្ធបរិស័ទបានជួបជុំគ្នាធ្វើបុណ្យតាមប្រពៃ ។ ពីឆ្នាំ១៩៩០ ដល់ឆ្នាំ១៩៩៨ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់លោកគ្រូចៅអធិការព្រះនាម នុត រ៉ាន់ លោកបានដឹកនាំជួសជុសព្រះនាមវិហារឡើងវិញ ។
ឆ្នាំ ១៩៩៨ ដល់ ២០០០ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់លោកគ្រូចៅអធិការព្រះនាម ញាណសរណោ លន់ សារេតលោកបាន ដឹងនាំកសាងកុដិបាន១ខ្នង ពីជាន់មាន ឧបាសក វ៉ាន់ ទៀង ឧបាសិកា វ៉ៅ រួម ជាអ្នកឧបត្ថម្ភ ។ឆ្នាំ ២០០០ ដល់ ថ្ងៃទី០១ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ២០០១ ដឹកនាំដោយគ្រូសូត្រស្ដាំ នាម វុត និងគ្រូសូត្រឆ្វេង នាម ឡឹង សុលាត ។
បានដឹកនាំឧបាសិកា អ៊ាប គនគមហូយ កសាងកុដិ១ខ្នងមានទំហំ ៨ម គុណ ៨ម ។ថ្ងៃទី ០៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០០១ ដឹងនាំដោយលោកគ្រូ វ៉ន តុលា និងលោកគ្រូសូត្រស្ដាំនាម កែវ សំពង់ និង គ្រូសូត្រឆ្វេងនាមតែ វ៉ាន់ធី លុះដល់ថ្ងៃទី ០៧ ខែកក្ដដា ឆ្នាំ២០០២ វេលាម៉ោង ៧ .៨ យប់នៅលើព្រះវិហារលោកគ្រូចៅអធិការបានប្រកាសលាលែងពីដំណែង ។ ភារៈកិច្ចនេះត្រូវបានដឹកនាំដោយលោកគ្រូសូត្រស្ដាំនិងឆ្វេងជាបន្ត ។ ថ្ងៃទី ២៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០០២ បានបោះឆ្នោតជ្រើសរើសអាចារ្យ គណកម្មការលទ្ធផលជាប់លោកអាចារ្យ ជួប ជីន ជាប្រធាននិងលោក ម៉ៅ ស្រេង ជាប្រធានគណកម្មការ ។ថ្ងៃទីខែសីហា ឆ្នាំ ២០០៤ ជាថ្ងៃប្រកាសបំពេញសិទ្ធិលោកគ្រូ កែវ សំពស់ ជាអធិការភិក្ខុ អ៊ុក ម៉ាត់លី ជាគ្រូសូត្រ ស្ដាំ ភិក្ខុ តែ វ៉ាន់ធី ជាគ្រូសូត្រឆ្វេងដដែល ។ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គ្រូចៅអធិការនាមកែវ សំពស់ នេះគឺមានគ្រូសូត្រ ឆ្វេង ស្ដាំ លាចាកសក្ខាបទចំនួន ៣ជំនាន់ហើយគឺ គ្រូសូត្រស្ដាំ នាម អ៊ុក ម៉ាត់លី , គម សារឹន ,ម៉ៅ កុសល , គ្រូសូត្រឆ្វេងនាម តែ វ៉ាន់ធី ,តូច ហ៊ាង ,ប្រាក់ ស៊ុយ ។
បច្ចុប្បន្នវត្តនេះស្ថិតក្រោមកាគ្រប់គ្រង របស់គ្រូចៅអធិការ នាម កែវ សំពង់ និងគ្រូសូត្រស្ដាំ នាម លុច ស្ដើង និងគ្រូសូត្រឆ្វេងនាម ឃៀម សុខា ។ ស្នាព្រះហស្ថ ដឹកនាំជួសជុសព្រះវិហារ ជួសជុសកុដិចាស់ៗឡើងវិញ រៀបចំសួននៅខាងមុខវត្ត បានចាក់សាបបំពេញទីធ្លាខាងមុខសាលាឆាន់ និងតាមផ្លូវសហការកសាងកុដិបានចំនួន៩ ខ្នងកសាងរបងចាក់ដីបំពេញទីធ្លាវត្តកសាងបង្គន់១១បន្ទប់និងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ដទៃផ្សេងៗជាច្រើនទៀត ។